هدف از بررسی اعمال خیر غیر مسلمانان

هدف این بحث این نیست که حساب اشخاص را روشن کنیم، مثلا معین کنیم که آیا پاستور اهل بهشت است یا اهل جهنم؟ ما چه می دانیم که افکار و معتقدات واقعی او چه بوده است؟ معنویاتش چه بوده است؟ ملکات روحی و اخلاقی او چه بوده است؟ و حتی مجموع اعمال او چه بوده است؟ آشنایی ما با او در حدود خدمات علمی او است و بس. اختصاص به پاستور ندارد، اصولا حساب اشخاص در دست خدا است، هیچکس حق ندارد درباره کسی بطور قاطع اظهار نظر کند که اهل بهشت است یا اهل دوزخ؟ اگر از ما بپرسند: آیا شیخ مرتضی انصاری (اعلی الله مقامه)، با آن زهد و تقوا و ایمان و عمل شناخته شده اش حتما اهل بهشت است یا نه؟ پاسخ ما این است که آن اندازه که ما از آن مرد اطلاع داریم این است که در نظام علمی و عملی او، بدی سراغ نداریم، آنچه سراغ داریم خیر و نیکی است. اما اینکه صد در صد بگوییم اهل بهشت است در اختیار ما نیست، خداست که بر همه ضمائر اشخاص، مطلع است و تمام اسرار و خفایای نفوس را می داند و حساب خلائق نیز با او است. تنها درباره کسانی می توان بطور قاطع اظهار نظر کرد که از طریق اولیاء دین سرنوشت نهایی آنها اعلام شده است. گاهی بعضی از مردم بحث می کنند که با فضیلت ترین علما و برترین آنها از لحاظ قرب به خدا کیست؟ مثلا سیدبن طاووس؟ یا سید بحرالعلوم؟ یا شیخ انصاری؟ گاهی از امامزاده ها می پرسند که کدامیک افضل است؟ مثلا آیا حضرت عبدالعظیم در نزد خدا ارجمندتر است یا حضرت معصومه (س)؟زمانی، از یکی از مراجع تقلید استفتاء کرده بودند که آیا حضرت ابوالفضل (ع) افضل است یا حضرت علی اکبر (ع)؟ و برای اینکه سؤال را به صورت یک مسأله عملی طرح کرده باشند تا مرجع تقلید ناچار به جواب دادن شود پرسیده بودند اگر کسی گوسفندی را نذر افضل امامزاده ها کرده باشد تکلیف چیست؟ آیا حضرت ابوالفضل (ع) افضل است یا حضرت علی اکبر (ع)؟ روشن است که اینگونه بحثها نادرست است و پاسخ به این سؤالها نه وظیفه فقیه است و نه وظیفه غیرفقیه. تعیین مقامات بندگان خدا به عهده ما نیست، باید به خدا واگذار شود و جز خدا کسی نمی داند مگر از ناحیه خود خدا. در صدر اسلام، مواردی پیش آمده که برخی از مسلمین از این قبیل اظهار نظرهای بیجا کرده اند و رسول اکرم (ص) از آنها جلوگیری فرموده اند.