لمعات الحسین

این رساله، عین برخی از کلمات حضرت سیدالشهدا (ع) است که علامه طهرانی با ذکر مدارک، از کتب معتبره نقل کرده است و از شرح و بسط خودداری شده تا آنکه به واسطه ایجاز و اختصار، قابل آن باشد که بر روی پرده ها و تابلوها نوشته شده و در مجالس و محافل، در مرآی و منظر حاضرین قرار گیرد و در عین حال به واسطه سادگی قابل استفاده عموم برادران دینی بوده باشد. این کتاب به زبان فارسی نوشته شده است و جزء ابحاث تاریخی محسوب می گردد.

معرفی اجمالی نویسنده:
علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی، عالم، فقیه، عارف بزرگ قرن معاصر (پانزدهم هجری قمری) فرزند آیت الله حاج سید محمد صادق طهرانی، که در 24 محرم سال 1345 هـ ق، در تهران به دنیا آمد. دوران کودکی را تحت تربیت پدر بزرگوارش بود و تحصیلات ابتدایی مدرسه و بعد دوره آموزش متوسطه را در رشته مکانیک و ماشین سازی به اتمام رساند. سپس به دلیل علاقه به دروس دین، علوم "حوزوی" را انتخاب و در سن 19 سالگی (بعد از پوشیدن لباس روحانیت) به شهر قم عزیمت کرد. در همان سال های نخست، جزو اولین شاگردان مرحوم علامه طباطبائی (صاحب تفسیر گرانقدر "المیزان") شد و در درس تفسیر و حکمت و عرفان عملی از خواص یاران ایشان گردید. مدت 7 سال در سطوح مختلف علمی از اساتید بزرگ بهره ها برد و آنگاه برای تکمیل علوم خود، در سن 26 سالگی به عراق رفت و در شهر نجف اشرف ساکن شد. دروس فقه و اصول و حدیث و رجال را در محضر علمای اعلام چون آیت الله حاج شیخ حسین حلی، سید ابوالقاسم خویی، سید محمد شاهرودی و آقا بزرگ تهرانی، کسب فیض کرد. در همین ایام، بنا به نظر و توصیه علامه طباطبائی، در مسائل سلوکی و عرفانی، به موانست و مراوده آیت الله حاج شیخ عباس قوچانی وصی مرحوم قاضی و آیت الله حاج سید جمال الدین گلپایگانی پرداخت و در ادامه راه، با آیت الله حاج شیخ محمدجواد انصاری همدانی، آشنا شده و نهایتا به حضور عارف بزرگ مرحوم حاج سیدهاشم موسی حداد رسید. در تثبیت پایه های عرفان عملی خود، مجاهده ها و زحمات زیادی کشید و از فیوضات امیرالمومنین علی (ع) و عنایات حضرت سیدالشهداء (ع)، دائما بهره مند بود. سال 1377 هـ ق، در سن 33 سالگی، بعد از اتمام تحصیلات عالیه و رسیدن به فضائل ظاهری و کمالات باطنی، به خاطر ادای تکلیف و ترویج و گسترش علم و دین، به تهران برگشت. بعد از رحلت آیت الله بروجردی و تحرکات طاغوتی حکومت پهلوی، رهبر فقید انقلاب (آیت الله خمینی) را همراهی و فعالیتی مؤثر داشت. علامه بزرگوار پس از 23 سال تلاش و سکونت در تهران، سال 1400 هـ ق، به شهر مشهد هجرت و پانزده سال آخر عمر خود را آنجا گذراند. وی در سال 1416 هـ ق، در ماه صفر، در همان جا رحلت فرمود.

ساختار بندی کتاب:
این کتاب شامل عناوین زیر می باشد:
خطبه سیدالشهدا راجع به اصلاح مردم- در علت قیام حضرت سید الشهدا (ع)- وصیت حضرت به محمد ابن حنفیه- مواعظ حضرت سید الشهدا «نافسوا فی المکارم و سارعو فی المغانم»- تحریض و تشویق بر کارهای پسندیده- نامه حضرت درباره خیر دنیا و آخرت- پند و اندرزهای حضرت امام حسین (ع)- جمع نمودن حضرت اصحاب را در منا- خطبه حضرت در منا در زمان معاویه- دعوت حضرت، اصحاب را برای تبلیغ ولایت- فقرات منا شده حضرت با اصحاب و تابعین- خطبه آن حضرت در وقت خروج از مکه- خیر لی مصرع انا لاقیه- اشعار حضرت در جواب فرزدق- مذمت حضرت از اهل دنیا- خطبه حضرت در وقت ممانعت حر- گفتار حضرت در پاسخ تهدید حر- گفتار حضرت در آمادگی برای شهادت- «الموت خیر من اکوب العار»- خطبه حضرت- خطبه حضرت برای اصحاب خود و اصحاب حر- خطبه حضرت در شب عاشورا در جمع اصحاب- دعای حضرت در صبح عاشورا- خطبه حضرت در صبح عاشورا- بیان حضرت فضائل خود را- «ولا اقر لکم قرار العبید»- خطبه غرای حضرت در روز عاشورا- تمثل حضرت به ابیات فروة- مذمت حضرت اهل کوفه را- تبری جستن آن حضرت از مذلت- لعن فرمودن حضرت بر لشکر کوفه- اشعار رجزیه حضرت در روز عاشورا- ترجمه اشعار رجزیه حضرت- ذکر حضرت فضایل خود را در اشعار رجزیه- ندای حضرت بر پیروان آل ابوسفیان- مبارزه حضرت سید الشهدا (ع)- شهادت حضرت سید الشهدا (ع)- حالات آن حضرت در هنگام شهادت و...
در انتهای این کتاب اشعار مرحوم نیر تبریزی و اشعار مرحوم آیت الله شعرانی و اشعار مؤلف در مدح حضرت سید الشهدا آورده شده است.

Sources

Keywords