ابولهب

عبدالغری بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف، عموی پیغمبر اسلام و از بزرگان قریش، و یکی از سرسخت ترین دشمنان پیغمبر و دین اسلام بود و مسلمانان را بسیار اذیت کرد.

وجه تسمیه:
او چهره ای سرخ داشت و به همین علت، پدرش او را "ابولهب" یعنی «پدر آتش = سرخ رو» لقب داد. کنیه او "ابوعتبه" است. مادرش، ام جمیل دختر "حرب" و خواهر ابوسفیان و به روایت اهل تسنن، نام مادرش "لبنی" دختر هاجربن عبد مناف از قبیله خزاعه. از زندگی او قبل از ظهور اسلام، اطلاع دقیقی نداریم ولی ظاهرا مانند اکثر قریش که به شغل بازرگانی مشغول بودند و بنا بر آیه 2 در سوره "مسد" در قرآن، او ثروتی زیاد داشت. ابولهب به سرقت گنجینه کعبه متهم بود و برادرش "ابوطالب" از این ماجرا بسیار ناراحت و ظاهرا قریش می خواست دست او را قطع کند ولی منسوبان مادری اش، مانع شدند.

رابطه ابولهب با پیامبر
ابولهب تا قبل از بعثت پیغمبر، رابطه اش عادی و حسنه بود و پیغمبر دو دختر خود، رقیه و ام کلثوم را به دو پسر ابولهب، عتبه و عتیبه، داد ولی بعد از بعثت جزو سرسخت ترین دشمن رسول خدا شد و در صدر اسلام به این دشمنی، مشهور گشت. علت این کینه و دشمنی، روشن نیست ولی ریاست برادرش ابوطالب بر بنی هاشم بعد از عبدالمطلب که جدا از پیغمبر هم حمایت می کرد، بی تأثیر نبود. از طرفی، تعصب ابولهب در آئین اجدادش، در مخالفت با پیغمبر، مؤثر بود و گفته اند که او موظف شده بود که از بت عزی در برابر آئین جدید پیامبر اسلام، حمایت کند. بعد از اینکه پیامبر به دستور خداوند، دعوت خود را در بین خویشاوندانش آشکار کرد، از همان زمان، ابولهب بنای مخالفت و عدوات با او را گذاشت و شروع به مسخره حضرت نمود و گفت که برای حفظ آئین آباء و اجدادش، باید در مقابل دین پیغمبر بایستد. او همسایه پیغمبر بود و از همین رو، با همسرش بر سر راه حضرت رسول، خار و خاشاک و زباله می ریختند و به صورتهای مختلف، آن حضرت را آزار می دادند.
سوره " مسد" در قرآن کریم، بعد از این در مذمت ابولهب و همسرش، بر رسول الله نازل شد. ابولهب نیز به تحریک همسر خود، پسرانش را وادار کرد تا دختران پیغمبر را رها کنند. قریش، هرگونه رابطه با پیغمبر و مسلمانان و بنی هاشم را تحریم کردند. آنها هم ناچار شدند که به «شعب ابوطالب» رفتند، ابولهب نیز از قریش حمایت کرد! گویند که ابولهب، جزوه گروه سران مشرکانی بود که تصمیم گرفتند پیغمبر را شبانه و مخفیانه در بسترش به قتل برسانند. بعد از فوت ابوطالب برادر ابولهب و حضرت خدیجه، ابولهب که ریاست "بنی هاشم" را بر عهده گرفت، در ظاهر می خواست برای مدتی از پیغمبر در برابر اعتراض قریش، دفاع کند ولی چون نظر پیغمبر را در مورد ایمان عبدالمطلب، فهمید از آن رأی، برگشت و همچنان به تکذیب و دشمنی با رسول الله ادامه داد. ابولهب بعد از هجرت پیغمبر اسلام، به علت بیماری اش نتوانست در جنگ بدر شرکت کند ولی به جای خود "عاص بن هشام بن مغیره" یکی دیگر از دشمنان پیغمبر را فرستاد. روایاتی از رفتار شگفت انگیز او بعد از شنیدن خبر شکست قریش نقل شده است.

مرگ ابولهب
او 7 روز بعد از جنگ بدر، به علت بیماری پوستی سختی، مرد و قریش شاید از ترس سرایت بیماری، او را به بیرون مکه بردند و بر آن سنگ ریختند. پسران او، بعدها در فتح مکه مسلمان شدند و در پیکارهای طائف و جنگ حنین، شرکت کردند و نسل او از طریق پسرانش ادامه یافت.

Sources

Keywords