اشعار شعرای فارسی زبان در ستایش امام صادق علیه السلام

ابوالعطاء محمود بن علی معروف به خواجو
(متوفای 753هـ.ق) در دیوان خود درمدح حضرت جعفر بن محمد امام صادق (ع) چنین سروده است:
یارب به حق صادق که آفتاب *** باشد چو صبح بر نفس صدق او گوا
***
به صبح مطلع صدق آفتاب عیسی دم *** که بود خاک رهش کحل دیده عالم
امام کعبه نشین جعفر فرشته نشان *** خلیل خضر خلف صادق خلیفه خدم
فلک به حلقه تدریس او حدیث حدوث *** سماع کرده زلفظ محدثان قدم
همای سدره گرد حریم حضرت او *** مقیم در طیران چون کبوتران حرم
هدایت ازلی در تقربش مضمر *** عنایت ابدی در تتبعش مدغم
کتابه ای که بر این طاق چنبری کردند *** به نام اشرفش از زر جعفری کردند

محمود بن یمین الدین طغرانی معروف به ابن یمین
(متوفای 765هـ.ق)
چون گذشت از مرتضی اولاد او را دان امام *** اولین زیشان حسن وانگه شهید کربلا
بعد از او سجاد و آنگه باقر و صادق بود *** بعد از او موسی نجی الله و بعد از او رضاست
چون گذشتی زو تقی را دان امام آنگه نقی ***پس امام عسکری کاهل هدی را پیشواست
بعد از او صاحب زمان کز سالهاست دیر باز *** دیدها در انتظار روی آن فرخ لقاست

محمودبن حسن ملقب به الدعی الی الله،مشهور به شاه داعی
(متوفی 865 هـ.ق)
گر ز اثنی عشر کسی پرسد *** در پی نام و وصف جمله بپوی
مرتضی و حسن حسین و دگر *** علی بن حسین و باقر جوی
صادق و کاظم و رضی تقی نقی *** و عسکری و قائم گوی

عمادالدین سید علی نسیمی حروفی
(مقتول به سال 820 هـ. ق)
یارب به صدق جعفر صادق که درجهان *** اسلام را به برکت علمش بود بقا
*
یارب به حق جعفر صادق که صدیقان همه *** هستند مولایش زجان اندر سر صدق و صفا
*
رهنمای خلق هالم هست زین العابدین *** باقر است از بعد او وز بعد باقر جعفر ست
*
به علم جعفر صادق چو کاظم *** امام شاه علی موسی الرضا را
تقی و با نقی شد عسکری هم *** محمد مهدی صاحب لقا را
نسیمی را زلف خود ببخشای *** شفیع آورده است آل عبا را