نسب سید شرف الدین

سید عبدالحسین شرف الدین، به سال 1290 هجری قمری، در شهر «کاظمین» زاده شد.
پدر و مادر او، هر دو از سادات شریف و محترم بودند از آل شرف الدین: پدر، سید یوسف شرف الدین، و مادر بانو زهرا صدر، دختر آیت الله سید هادی صدر، و خواهر عالم دینی معروف، سید حسن صدر، صاحب تألیفات بسیار از جمله: «تأسیس الشیعه لعلوم الإسلام».
نسب شریف و درخشان شرف الدین، با 31 واسطه، به ابراهیم المرتضی، فرزند امام هفتم، حضرت موسی بن جعفر (ع) منتهی می شود. چنانکه نسب دو عالم بزرگ و معروف شیعه، در نیمه نخستین سده پنجم هجری، یعنی سید رضی موسوی، و سید مرتضی علم الهدی موسوی نیز، از همین طریق، به حضرت امام موسی کاظم می رسد.
شیخ آقابزرگ تهرانی در این باره می گوید: «سید عبدالحسین بن سید یوسف بن سید جواد بن سید اسماعیل بن سید محمد بن سید ابراهیم شرف الدین، موسوی عاملی، از بزرگان عالمان اسلام، و از نوابغ شیعه در این عصر. به هنگام ذکر سید حسن صدر (ص 445) اشاره کردیم که «آل شرف الدین و آل صدر الدین»، دو فرع از یک اصلند و دو شاخه از یک درخت برومند. در این دو خاندان، از روزگارانی پیش، پیشوایان دینی و فقیهان و عالمان بزرگ ظهور کرده اند؛ عالمانی که آثار افتخار آمیز آنان، همواره بر صفحه روزگار می درخشد، و برای نسلهای آینده آنان، همچون نشان افتخار به شمار می آید.
اما سید شرف الدین، در تاریخ افتخارات این خاندان، خود صفحه ای تازه گشوده است؛ و او به تنهایی چنان عظمتی آفریده است که گروهی انبوه نمی یارند آفرید. آری. شرف الدین خود به تنهایی یک تاریخ جامع است، و خود، سرفصل افتخار است، هم برای گذشتگان و هم آیندگان.»
چقدر به جاست اگر این گفته شاعر عرب را از زبان عرب شرف الدین بشنویم:
وإن تک قد طابت أوائل أ سرتی *** فإنی- بحمدالله مبدأ سودد
«اگر چه سرسلسلگان خاندان من همه پاکان و برجستگان بوده اند، لیکن من خود، شکر خداوند را نقطه شروع عظمت و افتخارم.»