وحی، امداد غیبی در مقیاس اجتماع بشر

اصلا وحی، خود مدد غیبی است ولی در مقیاس اجتماع بشر. آنجا که دیگر پای علم بشر، پای عقل بشر، پای فعالیت بشر نمی رسد، آنجا که دیگر پای حس نمی رسد، پای عقل و فکر نمی رسد، خداوند به وسیله یک عده به نام پیامبران، بشر را هدایت و راهنمایی می کند، از غیب مدد می رساند. آنجا که جای عجز و ناتوانی بشر است، دیگر بشر فعالیت خودش را کرده، است، کار خودش را انجام داده است، ناتوان است و در قدرت او نیست، جای مدد غیبی است.
قرآن درباره پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «و اذکروا نعمة الله علیکم اذ کنتم اعداء فالف بین قلوبکم، فاصبحتم بنعمته اخوانا و کنتم علی شفا حفرة من النار فانقذکم منها؛ ای مردم! این نعمت خدا را فراموش نکنید که شما، یعنی شما مردم، شما بشرها، شما انسانها (نه تنها شما عرب ها، بلکه همه انسان ها) به یک پرتگاه بسیار خطرناکی رسیده بودید و عنقریب سقوط قطعی می کردید. خداوند به وسیله این پیغمبر شما را نجات داد، به شما آزادی داد، شما را خلاص کرد. این، مدد غیبی است. و چقدر برای زندگی فردی و اجتماعی انسان، این ایمان مفید و نگه دارنده است.» (آل عمران/103)