ثواب دعا کردن در حق مردان و زنان مؤمن و ثواب چند دعا

ثواب کسى که به هنگام رغبت و ترس و هوس و خشم خویشتن دار باشد
«عن شعیب عن رجل عن أبی عبد الله ع قال من ملک نفسه إذا رغب و إذا رهب و إذا اشتهى و إذا غضب حرم الله جسده على النار؛ شعیب از قول مردى روایت کرده است که امام صادق (ع) فرمود: کسى که به هنگام رغبت و ترس و شهوت و هوس و خشم، خویشتن دار باشد و بر خواسته هاى خود غلبه کند، خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام مى کند».

ثواب کسى که کمک کند به انجام امر به معروف و نهى از منکر
«عن یعقوب بن یزید یرفعه قال قال أبو جعفر ع الآمر بالمعروف و الناهی عن المنکر خلقان من خلق الله عز و جل فمن نصرهما أعزه الله و من خذلهما خذله الله عز و جل؛ یعقوب بن یزید -بى آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد- از امام محمد باقر (ع) روایت کرده است که فرمود: امر به معروف و نهى از منکر، دو آفریده از آفریده هاى خداوندند، کسى که آن دو را یارى کند (موجبات این دو امر مهم را فراهم سازد) خداوند او را عزیز نماید، و کسى که آنها را ترک کند خداوند عزوجل ذلیل و خوارش گرداند».

ثواب کسى که آیات پایانى سوره زمر را بشنود و بگرید
«عن سلیمان بن خالد عن أبی عبد الله ع قال إن رسول الله ص أتاه شاب من الأنصار فقال إنی رجل أرید أن أقرأ علیکم فمن بکى فله الجنة فقرأ آخر الزمر- و سیق الذین کفروا إلى جهنم زمرا إلى آخر السورة فبکى القوم جمیعا إلا شاب فقال یا رسول الله قد تباکیت فما قطرت عینی فقال إنی معید علیکم من تباکى فله الجنة قال و أعاد علیهم فبکى القوم و تباکى الفتى فدخلوا الجنة جمیعا؛ سلیمان بن خالد از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: روزى رسول خدا (ص) به سراغ گروهى از جوانان انصار آمد و به آنان فرمود: مى خواهم چند آیه از قرآن کریم براى شما تلاوت کنم، هر یک از شما که بگرید، بهشت از آن اوست. آنگاه حضرت از آیه «و کافران را گروه گروه بسوى جهنم برده شدند» (زمر/ 71) تا آخر سوره تلاوت کرد و همه آنان گریستند بجز یک جوان که به حضرت عرض کرد: یا رسول الله! من حال و هواى گریستن را پیدا کردم (و تظاهر به گریه کردم) اما اشک در چشمانم حلقه نزد. حضرت فرمود: من دوباره آن آیه ها را براى شما تلاوت مى کنم، و کسى که خود را گریان نشان دهد (تظاهر به گریستن کند) بهشت از آن اوست، سپس حضرت دوباره آیه هاى پایانى سوره زمر را تلاوت فرمود و تمامى آن جمع گریستند، و آن جوان (هم) تظاهر به گریستن کرد، و همگى از اهل بهشت شدند».

ثواب اجتماع به هنگام دعا
«عن عبد الأعلى عن أبی عبد الله ع قال ما اجتمع أربعة قط على أمر واحد یدعوا [فدعوا إلا تفرقوا عن إجابة؛ عبد الاعلى از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: هیچ وقت نیست که چهار نفر در رابطه با مسأله اى (خواسته اى) اجتماع کرده و همدعا شوند مگر پیش از آنکه از هم جدا شوند دعاى آنان مستجاب مى شود».

ثواب دعاى پنهانى
«إسماعیل بن همام عن أبی الحسن الرضا ع قال دعوة العبد سرا دعوة واحدة تعدل سبعین دعوة علانیة؛ اسماعیل بن همام از امام رضا (ع) روایت کرده است که فرمود: دعاى بنده در پنهانى، با هفتاد دعاى آشکارا برابر است».

ثواب دعا به هنگام سحر
«عن أبی الصباح الکنانی عن أبی جعفر ع قال إن الله عز و جل یحب من عباده المؤمنین کل دعاء فعلیکم بالدعاء فی السحر إلى طلوع الشمس فإنها ساعة تفتح فیها أبواب السماء و تهب الریاح و تقسم فیها الأرزاق و تقضى فیها الحوائج العظام؛ ابوصباح کنانى از امام محمد باقر (ع) نقل کرده است که فرمود: به راستى که خداوند عزوجل از میان بندگان مؤمن خود، هر کسى را که بسیار دعا کند، دوست دارد، پس بر شما باد به دعا کردن در سپیده دمان تا طلوع آفتاب، زیرا که در آن ساعت درهاى آسمان گشوده مى شود و نسیم رحمت وزیدن مى گیرد، و روزى قسمت مى شود، و خواسته هاى بزرگ در آن برآورده مى شود.

ثواب دعا کردن در حق مردان و زنان مؤمن و مسلمان
1- «عن صفوان بن یحیى عن أبی الحسن ع أنه کان یقول من دعا لإخوانه من المؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات وکل الله به عن کل مؤمن ملکا یدعو له؛ صفوان بن یحیى از امام موسى بن جعفر (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که در حق برادران مؤمن خود دعا (ى خیر) کند، خداوند در ازاى هر مؤمنى فرشته اى مى گمارد که در حق او دعا (ى خیر) نماید».
2- «و بهذا الإسناد عن أبی الحسن الرضا ع قال ما من مؤمن یدعو للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات الأحیاء منهم و الأموات إلا کتب الله له بکل مؤمن و مؤمنة حسنة منذ بعث الله آدم إلى أن تقوم الساعة؛ و به همین سند از امام رضا (ع) روایت شده است که: هیچ مؤمنى نیست که در حق برادران و خواهران مؤمن و مسلمان خود دعا کند -چه زنده و چه مرده- مگر آنکه خداوند به تعداد مؤمنانى که بدرود حیات گفته اند و یا آنان که تا به قیامت بدنیا مى آیند، یک حسنه براى او ثبت مى فرماید».
3- «عن عبد الله بن سنان عن أبی عبد الله ع قال من قال کل یوم خمسا و عشرین مرة اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات کتب الله له بعدد کل مؤمن مضى و کل مؤمن بقی إلى یوم القیامة حسنة و محا عنه سیئة و رفع له درجة؛ عبدالله سنان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که در هر روز بیست و پنج بار بگوید: «اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلمین و المسلمات» (خداوند! گناهان مردان و زنان مؤمنین و مسلمین را بیامرز)، خداوند در روز قیامت -به تعداد مؤمنانى که آفریده و یا خواهد آفرید- در نامه اعمال او حسنه اى ثبت و گناهى را پاک مى سازد، و مقام و منزلت او را یک درجه بالا مى برد».
4- «عن محمد بن حماد الحارفی [الحارثی عن أبیه عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص ما من عبد دعا للمؤمنین و المؤمنات إلا رد الله علیه مثل الذی دعا لهم من کل مؤمن و مؤمنة مضى من أول الدهر و هو آت إلى یوم القیامة و إن العبد لیؤمر به إلى النار یسحب فیقول المؤمنون و المؤمنات یا ربنا هذا الذی کان یدعو لنا فشفعنا فیه فیشفعهم الله فیه فینجو من النار؛ محمدبن حماد حارثى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدر بزرگوارش روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: هیچ بنده اى براى مؤمنان -چه زن و چه مرد- دعا نمى کند، مگر آنکه خداوند همان دعا را -ه تعداد تمام مؤمنانى که آفریده یا خواهد آفرید- در حق او مستجاب مى کند، و براستى که آن بنده به عذاب آتش محکوم مى شود و چون (خواهند) او را به سوى دوزخ کشند، مؤمنان -مرد و زن- عرضه مى دارند که: اى پروردگار! این بود که (در دنیا) براى ما دعا مى کرد، شفاعت ما را درباره او بپذیر، خداوند شفاعت آنان را در مورد او مى پذیرد و از آتش رهایى مى یابد».
5- «عن عبد الله بن میمون القداح عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص إذا دعا أحدکم فلیعم فإنه أوجب للدعاء؛ عبدالله بن میمون قداح از امام صادق (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: هر گاه یکى از شما خواهد دعا کند، در حق همگان دعا نماید، زیرا این از موجبات پذیرش دعا است».