ثواب برخی از اعمال نیک انسان

ثواب امام عادل و تاجر راستگو
1- «عن عجلان عن أبی عبد الله ع قال ثلاثة یدخلهم الله الجنة بغیر حساب إمام عادل و تاجر صدوق و شیخ أفنى عمره فی طاعة الله؛ عجلان از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: خداوند سه کس را بدون حساب وارد بهشت مى کند: امام عادل، و تاجر راستگوى، و سالخورده اى که عمر خود را در طاعت خدا سپرى نموده است».

ثواب کار نیکى که در برابر گناه دیرین انجام شده باشد
«عن جمیل بن صالح قال قال أبو عبد الله ع لا یغرک الناس من نفسک فإن الأمر یصل إلیک من دونهم لا تقطع النهار بکذا و کذا فإن معک من یحفظ علیک و لم أر شیئا قط أشد طلبا و لا أسرع درکا من الحسنة للذنب القدیم و لا تصغر شیئا من الخیر فإنک تراه غدا حیث یسرک و لا تصغر شیئا من الشر فإنک تراه غدا حیث یسوؤک إن الله عز و جل یقول إن الحسنات یذهبن السیئات ذلک ذکرى للذاکرین؛ جمیل بن صالح از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: مردم تو را مغرور نکنند زیرا نتیجه کارهاى خوب و بد تو را خودت مى بینى؛ و روز خود را با چنین و چنان تلف مکن، زیرا همواره کسى (فرشته نگهبانى) به همراه تو است تا کارهاى تو را در نامه اعمال تو ثبت کند؛ و هرگز چیزى ندیدم که جویاتر و پرشتاب تر از حسنه براى گناه گذشته (که آن را از بین ببرد)؛ و هیچ کار نیکى را کوچک مشمار زیرا فردا (در روز قیامت) آن را در جایى که تو را خوشحال مى کند خواهى دید؛ و هیچ کار زشت و نکوهیده اى را ناچیز مشمار، زیرا فردا آن را در جایى که تو را ناراحت مى سازد خواهى دید، که خداى بزرگ مى فرماید: براستى که کارهاى نیک و شایسته، کارهاى زشت و نکوهیده را از بین مى برد و این براى اهل ذکر (به منزله) یادآورى است (هود/ 112)».

ثواب کسى که چهل حدیث را به یاد بسپارد
«موسى بن إبراهیم المروزی عن أبی الحسن الأول ع قال قال النبی ص من حفظ من أمتی أربعین حدیثا مما یحتاجون إلیه من أمر دینهم بعثه الله عز و جل یوم القیامة فقیها عالما؛ موسى بن ابراهیم مروزى از حضرت موسى بن جعفر (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: هر کس از امت من، چهل حدیث را که مورد نیاز مردم باشد به خاطر بسپارد خداوند عزوجل او را در روز قیامت فقیه و دانشمند محشور مى فرماید».

ثواب کسى که گناهان را ترک کند
«عن طلحة بن زید عن أبی عبد الله ع قال مر عیسى ابن مریم ع على قوم یبکون فقال ما یبکی هؤلاء فقیل یبکون على ذنوبهم قال فلیدعوها یغفر لهم؛ طلحه بن زید از امام صادق (ع) روایت کرده است که: حضرت عیسى بن مریم (ع) بر مردمى گذر کرد که مى گریستند، پرسید: سبب گریه اینان چیست؟ گفتند: بر گناهانشان مى گریند، فرمود: آن گناهان را رها کنند (آن گناهان را دیگر تکرار نکنند) آمرزیده مى شوند».

ثواب شادمان کردن مؤمن
«عن ابن سنان عن رجل عن أبی عبد الله ع قال أوحى الله عز و جل إلى داود ع أن العبد من عبادی لیأتینی بالحسنة فأبیحه جنتی قال فقال داود ع یا رب و ما تلک الحسنة قال یدخل على عبدی المؤمن سرورا و لو بتمرة فقال داود ع یا رب حق لمن عرفک أن لا یقطع رجاءه منک؛ ابن سنان از قول مردى روایت کرده است که امام صادق (ع) فرمود: خداوند عزوجل به حضرت داود (ع) وحى فرمود: همانا بنده اى از بندگان من حسنه اى را انجام مى دهد، من بهشت خود را بر او روا دارم. (حضرت) داود (ع) پرسید: پروردگارا! آن حسنه چیست؟ خداى متعال فرمود: شادمان کردن بنده مؤمن مرا حتى اگر به یک دانه خرما باشد. (حضرت) داود (ع) عرض کرد: پروردگارا! شایسته است کسى که تو را براستى شناخت از تو ناامید نگردد».

ثواب پارسائى و توجه به خداى عزوجل در نماز
«عن إبراهیم الکرخی عن أبی عبد الله ع قال سمعته یقول لا یجمع الله عز و جل المؤمن [للمؤمن الورع و الزهد و الإقبال إلى الله عز و جل فی الصلاة فی الدنیا إلا رجوت له الجنة ثم قال و إنی لأحب الرجل منکم المؤمن إذا قام فی صلاة فریضة أن یقبل بقلبه إلى الله و لا یشغل قلبه بأمر الدنیا فلیس من مؤمن یقبل بقلبه فی صلاته إلى الله إلا أقبل الله إلیه بوجهه و أقبل بقلوب المؤمنین إلیه بالمحبة له بعد حب الله عز و جل إیاه؛ ابراهیم کرخى از امام صادق (ع) روایت کرده است که: خداوند عزوجل پارسائى و زهد را با هم براى هیچ مؤمنى فراهم نساخت مگر اینکه من براى او امید بهشت داشته باشم، سپس فرمود: و همانا من دوست دارم که دل هر انسان مؤمنى از شما (دوستان و شیعیان) به هنگام نماز واجب متوجه خداوند باشد، و دل خود را به دنیا و کارهاى دنیا مشغول نسازد، که هیچ مؤمنى با حضور قلب به خدا روى نمى آورد مگر اینکه خداوند نیز به او روى مى آورد (و به او عنایت کند)، و دلهاى افراد مؤمن را به محبت و دوستى او سوق مى دهد و این سواى محبتى است که خدا به او دارد».

ثواب بر طرف کردن گرفتارى و تنگدستى و پوشانیدن عیب و یارى کردن مؤمن
«عن ذریح عن أبی عبد الله ع قال أیما مؤمن نفس عن مؤمن کربة نفس الله عنه سبعین کربة من کرب الدنیا و کرب یوم القیامة و قال من یسر على مؤمن و هو معسر یسر الله له حوائجه فی الدنیا و الآخرة و قال من ستر على مؤمن عورة یخافها ستر الله علیه سبعین عورة من عوراته التی یخافها فی الدنیا و الآخرة قال و إن الله عز و جل فی عون المؤمن ما کان المؤمن فی عون أخیه المؤمن فانتفعوا بالعظة و ارغبوا فی الخیر؛ ذریح محاربى از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: هر مؤمنى که گرفتارى مؤمنى را برطرف سازد، خداوند هفتاد گرفتارى از گرفتاریهاى دنیوى و اخروى را از او دور مى کند؛ و نیز فرمود: کسى که تنگدستى (نیاز مالى) مؤمنى را برطرف کند، خداوند خواسته هاى او در دنیا و آخرت را فراهم مى سازد؛ و فرمود: کسى که عیب مؤمنى را که از آشکار شدن آن مى ترسد بپوشاند، خداوند هفتاد عیب او را که از آشکار شدن آنها بیمناک است در دنیا و آخرت پنهان مى سازد؛ و فرمود: خداوند عزوجل کمک مى کند مؤمن را تا زمانى که به برادر مؤمن خود کمک مى کند پس شما از این اندرز (حکیمانه و خداپسند) بهره جوئید، و به کارهاى نیک و خوب روى آورید».

ثواب سیر و سیراب کردن و جامه بر اندام مؤمن پوشانیدن
1- «عن أبی بصیر عن أبی عبد الله ع قال أیما مؤمن أطعم مؤمنا لیلة من شهر رمضان کتب الله له بذلک مثل أجر من أعتق ثلاثین رقبة نسمة مؤمنة و کان له بذلک عند الله عز و جل دعوة مستجابة؛ ابوبصیر از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که در یکى از شبهاى ماه مبارک رمضان، مؤمنى را اطعام کند، خداوند براى این عمل او پاداش آزاد کردن سى بنده مؤمن را در نامه اعمال او ثبت مى کند، و همچنین بخاطر این عمل او در نزد خداوند عزوجل یک دعاى مستجاب خواهد داشت.
2- «عن أبی حمزة الثمالی عن علی بن الحسین ع قال من أطعم مؤمنا من جوع أطعمه الله من ثمار الجنة و من سقى مؤمنا من ظمإ سقاه الله من الرحیق المختوم و من کسا مؤمنا کساه الله من الثیاب الخضر؛ ابوحمزه ثمالى از امام زین العابدین (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که به مؤمن گرسنه اى غذا دهد خداوند از میوه هاى بهشتى به او مى دهد، و کسى که مؤمن تشنه اى را سیراب سازد، خداوند او را از آشامیدنیهاى سر به مهر و گواراى بهشتى سیراب خواهد کرد، و کسى که مؤمنى را بپوشاند، خداوند (اندام) او را با لباسهاى سبز بهشتى خواهد پوشاند».

ثواب اطعام برادر دینى
«ربعی عن أبی عبد الله ع قال من أطعم أخا فی الله کان له من الأجر مثل من أطعم فئاما من الناس قلت و ما الفئام قال مائة ألف من الناس؛ ربعى از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که برادر دینى خود را اطعام کند به منزله آن است که فئامى از مردم را اطعام کرده باشد. پرسیدم: فئام چیست؟ فرمود: صد هزار نفر از مردم».

ثواب کسى که به سه نفر مؤمن غذا دهد
«عن علی بن أبی الهنی [علی اللهبی عن أبی عبد الله ع قال قال من أطعم ثلاثة نفر من المؤمنین أطعمه الله من ثلاث جنان ملکوت السماء الفردوس و جنة عدن و طوبى و هی شجرة من جنة عدن غرسها ربی بیده؛ على بن ابى على لهبى از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که سه مؤمن را اطعام کند، خداوند او را از (نعمتهاى این) سه بهشت اطعام خواهد کرد: فردوس، و بهشت عدن، و طوبى که درختى است که پروردگار من آن را با دست خود کاشته است».

ثواب کسى که به مسلمانى غذا دهد تا سیر شود
«عن عبد الله بن میمون القداح عن أبی عبد الله ع قال من أطعم مسلما حتى یشبعه لم یدر أحد من خلق الله ما له من الأجر فی الآخرة لا ملک مقرب و لا نبی مرسل إلا رب العالمین- ثم قال من موجبات المغفرة إطعام المسلم السغبان ثم تلا قول الله عز و جل- أو إطعام فی یوم ذی مسغبة* یتیما ذا مقربة أو مسکینا ذا متربة؛ عبدالله بن میمون قداح از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: ثواب کسى که مسلمانى را اطعام کند تا به حدى که سیر شود هیچ کس جز خداوند جهانیان -(حتى) فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل- نمى دانند که در آخرت چه اندازه است، آنگاه فرمود: از چیزهائى که سبب آمرزش مى شود، اطعام یک مسلمان گرسنه است. سپس این آیات را تلاوت کردند: در روز قحطى و گرسنگى یتیمى را سیر کردن، که از خویشان است، و یا تنگدست خاک آلوده را (بلد/ 14-16)».

ثواب کسى که چهار مسلمان را سیر کند
1- «عن فضیل بن یسار عن أبی جعفر ع قال من أشبع أربعة من المسلمین تعدل محررة من ولد إسماعیل ع؛ فضیل بن یسار از امام محمدباقر (ع) روایت کرده است که فرمود: سیر کردن چهار مسلمان، برابر با آزاد کردن یک بنده از فرزندان اسماعیل (ع) است».
2- «عن أبی عبد الله جعفر بن محمد الصادق ع قال من أشبع جوعة مؤمن وضع الله له مائدة فی الجنة یصدر عنها الثقلان جمیعا؛ محمدبن جعفر از پدرش نقل کرده است که امام صادق (ع) فرمود: کسى که مؤمن گرسنه اى را سیر کند، خداوند براى او سفره اى در بهشت مى گسترد که تمام انس و جن از آن سفره سیر برمى خیزند».