زیارت در آیین مسیحیت

کلیسا

یک معتقد دینی در هر فرهنگی ممکن است گاهی اوقات متوجه ورای معبد محلی، کلیسا یا زیارتگاه شود و احساس کند ندایی او را از بعضی مکان های دور که به واسطه معجزات و رونق ایمان مشهور است، فرا می خواند و تصمیم می گیرد به آنجا سفر کند. مقصد سفر ،مکان مقدس، می تواند بنارس در هند باشد (آیین هندو)، یا اورشلیم در فلسطین اشغالی (اسلام، مسیحیت و یهودیت)، یا مکه در عربستان سعودی (اسلام)، یا میرون در فلسطین اشغالی (یهودیت)، یا ایز در ژاپن (شینتو)، یا سایکوکو در ژاپن (بودیسم) یا یکی از صدها هزار جای دیگر.

تجربه زیارت:
زیارت شکلی کلاسیک سه مرحله ای از آداب و تشریفات یک رویداد را دارد:
1- متارکه و جدایی (آغاز سفر) 2- مرحله شعوری (خود سفر، سکونت در زیارتگاه و مواجهه با مقدس) 3- اجتماع دوباره (بازگشت به خانه). زیارت از مراسم عضویت در یک گروه از این حیث متفاوت است که زیارت، سفر به مرکزی "خارج از آنجا" است نه عبور از مدخلی که نشان دهنده تغییر در جایگاه اجتماعی افراد است (به جز مورد زیارت مکه). مرحله میانی زیارت به واسطه آگاهی از رهایی موقت از قید و بندها و الزامات اجتماعی و به وسیله حس قدرتمند اجتماع و عضویت و نیز به وسیله رجحان و برتری ساده پوشی و ساده زیستی و به وسیله حس آزمون سخت و به وسیله تعمق و تفکر در مورد مفهوم بنیادی و اساسی دین یک نفر مشخص می شود. جنبش، اساس و جوهر زائر است؛ حرکت به سوی جایی که او به وسیله کشش روحانی و معنوی آن کانون زیارت به آنجا جذب شده است.

رهایی از ساختار اجتماعی

خلاصی موقت از قید و بندها و الزامات اجتماعی که مشخصه سفر یک زائر است، با دیگر مسافرینی که با زوار قرابت دارند، به ویژه جهانگردان و عرفا، مشترک است. شاید جهانگردان در باطن امر زائر باشند؛ برای بسیاری افراد موقر و تشریفاتی که شاید از جامعه خود روی گردانده باشند، زیارت، به جای دولت و حکومت مکان انتخابی را در جنب جامعه، به وجود می آورد که آنها را به نحو فردی و شخصی تحت تأثیر قرار می دهد. مانند زائرین، آنها جهان را تغییر می دهند و به هر حال ممکن است آنها بالا رفتن و رشد و تعالی در وضعیت فهم و شعور را تجربه کنند، در حالتی ویژه از رها بودن از قیود و الزامات اجتماعی. بنابراین سفر به خارج جهانگردان، مثل زیارت، شاید شکلی از خارجی کردن تصوف باشد. از طرف دیگر اهل تصوف، سفری مقدس به درون دارند، زیارتی باطنی و درونی. زائرین، جهانگردان و صوفیه، هر سه برای مدتی از شبکه های ساختار اجتماعی آزاد می شوند.

اجتماع
زائرین به طور رمزی احساس اجتماع و عضویت را تجربه می کنند؛ احساسی خاص از پیوند و انسان بودن. ادعای بسیاری از زائرین در مورد جمعیت خودشان این است که "اینجا تنها جامعه بی طبقه ممکن است". با این حال در هر نمونه، این اجتماع و عضویت به واسطه عقاید، ارزش ها و هنجارهای یک دین به ویژه تاریخی دسته بندی شده اند. قوانین و هنجارهایی که در زیارت ظاهر می شوند برای احساس سیلان یافتن که زوار هنگام کنش با گرفتاری حاکم، آن را احساس می کنند، کاملا ضروری است. آنها به چارچوبی برای متمرکز کردن فعالیت خود نیاز دارند. بنابراین زیارت در شکل اختصاصی اش، می تواند تمایز میان ادیان را گسترش دهد: "ادراکی که مال ماست، تنها ادراک است". زائرین همیشه پیرو سنت قدیم اجتماعی هستند. در حالی که منتقدین آنها اغلب لیبرالند.
زیارت، همیشه نمود و ظهوری از یک دین رایج است. مجموعه هایی که زوار از آنها جذب می شوند، به شدت تمایل دارند به رسوم و سنت های خود پایبند و وفادار باشند. بنابراین ما اینجا با تناقضی روبرو هستیم که آنها اغلب برای استقلال ملی دور هم جمع می شوند... زیارت به روحانی و کشیش هماهنگ با اصول معمول همه مذاهب و ادیان وابستگی دارد که برای زیارت مؤمنین را به سمت مرکز زیارت می کشانند. مراسم مذهبی ممکن است به صورت خودجوش آغاز شود و نه در یک مکان مقدس و حتی ممکن است مطابق دستورات صریح ساختار دین نباشد آن صورت مردمی است و شامل نشانه هایی از خود و اجتماع و جامعه خود می باشد زیارتها به عنوان پتانسیلهای اجتماعی و فرهنگی از نکات قابل مشاهده ساختار اجتماعی هستند.

کششهای معنوی مراکز زیارتی

تعدادی از مکانهای مقدس زیارتی شامل ویژگیهایی از کششهای معنوی هستند. یک تصور مقدس و روحانی از یک بزرگ مقدس و تصور مقدس از خاستگاه خدایی ممکن است باعث جذبه و کشش شود همچون تصوری که از انواع عکسهای کشیده شده می باشد مانند VIGRIN OF CZESTOCHOWA یا زن زیبایی که پوشش زیبایی پوشانده است، همچون عروسکهایی که در TLAXCAL و MEXICO موجود می باشد و مجسمه بزرگ بودا در سریلانکا. آنها یک نوع ترس و پارسایی را برای زیارت کننده فراهم می کنند و بر روی شعور دینی زائرین تأثیر می گذارد. اینجا یک توجه دو جانبه وجود دارد. آیا آنها خودشان جنبه الهی دارند یا نه؟
معجزاتی که شخصی در آن شفا پیدا می کند تقریبا به مراکز زیارتی یک قدرت کشش روحانی می بخشد این قبیل معجزات به نظر می رسد هنگامی اتفاق می افتند که دو نوع احساس موجود باشد یکی احساس ماوراء الطبیعی تشدید شود و دیگری اینکه یک احساس ارتباط انسان دوستانه موجود باشد. مطالعات تأثیرات روانی از تجربه های دینی در زمان طفولیت است. ظواهری از مشخصه درمانی در یک تجربه دینی و تجربه های توحیدگرایی است که آن (توحید گرایی) برای دین مرکزیت دارد. تکرار داستانهای معجزاتی مراکز زیارتی ممکن است جزئیات بیشتری را که تا کنون شناخته نشده است را فراهم می آورد خیلی از مراکز دینی قسمتهایی از مکانهای ظهور هستند یعنی جایی که ماوراء الطبیعت بر بشر ظاهر می شود. ظهور ماوراء الطبیعت یک قدرت کششی برای یک قسمت ایجاد می کند که مستقل از متغیرهای دیگر همچون زیبایی و ... است. زائران سعی می کنند که اشیا را به عنوان تقرب به آن تصورات و توهمات روحی لمس کنند. زادگاه یامحل زندگی یا گور شخص مقدس ممکن است یک کشش زیارتی داشته باشد. مکانهای مقدس قدرت تحریک مسائل معنوی را دارند. بنابراین رودخانه ها، کوهها، غارها، جزایر و مشخصه های عجیب از نمای زمین ممکن است کششهای معنوی و جاذبه های معنوی از خود بتابانند یک غار در آرماندای هند یکی از این غارها است.

طبقه بندی تاریخی زیارت

زیارتها دارای دوره های زمانی مختلف و راه و روشهای متفاوت می باشند بر اساس یک گونه شناسی در یک مشاهده غربی از تاریخ، زیارتها را می توان به دیگر ادیان قدیمی، اصلی، دوره های بلند و مدرن تقسیم بندی کرد. این گونه شناسی در بررسی زیارت مسیحیت مثمر ثمر است و آن را می توان به دیگر ادیان سنتی هم به خوبی تعمیم داد.

زیارت قدیمی
سنتهای مخصوص و ویژه زیارت از زمان های باستانی و دیرینه برخواسته است و تعدادی کم یا هیچ چیز از شالوده و اساس آن شناخته نشده است. بعضی از سنتهای کهنه شبیه آنچه که در HUICHOL INDIAS مکزیک دیده می شود کاملا کدهای سمبلیک خود را حفظ کرده است بنابراین رسمها و سنتهای قدیمی هنوز قابل تشخیص می باشند. اجتماعات عصرهای گذشته تقریبا یک نیرویی برای پایه گذاری مؤسسه های دینی و زیارتی جدید می باشند. همچون اعتقاد به توحید که در مکه و اورشلیم در خاورمیانه و در ایزامال و کالا در مکزیک و CANTERBURY در انگلیس. CANTERBURY با فتوای کلیسا به مکان مقدس تبدیل شد. قدیس مقدس سنتربری یک پیام از پاپ دریافت کرد که او باید تعمید دادن در سنتهای آنگلوسکسون که برای اعتراف کردن بیاورد و مانع آنها را برای دین جدید شود.

نمونه اصلی زیارت
زیارت توسط پایه گذاران در دین یا توسط اولین شاگرد او یا به وسیله آورندگان انجیلهای مهم دین تأسیس می شد که نمونه اصلی نامیده می شود. مثلا در سنتهای جدید زیارتی پایه گذار دین به وسیله وحی، معجزات و به وسیله ظهور یک دسته زائران قابل تشخیص است. زائران بی اختیار فعالیتهایی که از نوع پرستشی هستند انجام می دهند مانند دعا کردن، لمس کردن اشیایی که در آنجا وجود دارد، بستن نوارهایی بر روی درختان و امثال این اعمال. به عنوان یک محرک برای رشد اجتماعی، توسعه یک سیستم قوی بازخورد شهرت مرکز زیارت را افزایش می دهد. یک طرح سنتی اصلی منشور حکایات و کتابهای مقدس را درباره پایه گذار دین فهرست می کند و برای این منظور یک زیارتگاه ساخته شده و یا یک ساختار منسوب به کلیسا توسعه می یابد. زیارت روم و اورشلیم یک نمونه از طرح اصلی زیارت مسیحی است و اورشلیم برای یهودیت، مکه برای اسلام، باناراس و مونت کایلاس برای هندویسم بود گایا و سارناس و ایندیا برای بوداییسم و ایس برای شینتو یک نمونه از طرحهای اصلی برای زیارت می باشند. زائران در این اماکن اتفاقهای در زمان پایه گذار دین را دنبال و پیگیری می کنند.

دوران طولانی زیارت

در اوج زیارت سنتی یک زیارتگاه پر از نماد به صورت استادانه ساخته شد. کنار زیارتگاه یک مغازه، یک نمایشگاه و هتلها و دانشکده های شبانه روزی نزدیک مرکز زیارتگاه ظاهر شدند و زائران حرفه ای ظهور پیدا کردند. زمانی که جمعیت مسلمانان در دریای مدیترانه، زیارت مسیحیان به سرزمین مقدس را مختل کرد این فقدان با ایجاد آرامگاههایی در سراسر اروپا جبران شد. یک رسم مقدس رایج تاکید بر انجام مراسم مذهبی بود برای مثال در chartres در فرانسه جایی که حجاب دوشیزه تقدیس شد. زیارتهای جهانی جدید با طلایه داران قرون وسطی شباهت داشت اگرچه آرامگاههای جهانی جدید فاقد رسوم و آثار بودند. یکی از دلایل ظهور تصاویر به عنوان جایگزین در این منطقه در این فاصله در مراکز اروپایی روند عادی سازی و کاهش شروع شده بودند. آرامگاهها پر از اشیای نمادین شدند. به همین خاطر معنا فراموش شد. بنابراین در طول جنبش پروتستان و عصر خشکه مقدسی بسیاری از آن آرامگاهها آماج حمله سنت شکنان قرار گرفتند و نیز بسته شدند.
walsingham در انگلستان از نمونه های اولیه در این مورد است. Desiderius Erasmust, William Langland, John Wyclif, Hugh Latimer, and John Calvin اصلاح طلبانی بودند که با زیارت و تمجید و احترام بیش از حد تصاویر مخالفت کردند. در سالهای اخیر مخالفت و اعتراض از سوی واتیکان مطرح شده است که موافقت خود را برای زیارت کردن Joazeiro و Bhia در برزیل و Necedah و Wisconsin در آمریکا انکار کرد. رویدادهای وهمی و شگفت انگیز فقط بعد از آزمون جامع مقامات روحانی ممکن است تایید بشود. در اسرائیل خاخام های یهودی بی نظمی هایی که در زیارتهای مشهور آرامگاههای سران مقدسشان (Tsaddiqim) وجود دارد را کنترل می کنند. در سراسر جهان در دو قرن اخیر یک نوع زیارت با صدای مذهبی عالی و گروههایی از هواداران پر تب و تاب توسعه یافته است. زیارت مدرن به راستی فنی است. زائرین با اتومبیل و هواپیما مسافرت می کنند و مراکز زیارتی جزوات و روزنامه هایی منتشر می کنند. مناطق آبخیز زیارت مدرن شهرهای صنعتی هستند. به هر حال پیام آرامگاه با وجود تنوع ارزشهای امروز هنوز سنتی است. بسیاری از زیارتهای کلیسای کاتولیک (وابسته به روم) با شبحی از دوشیزه مریم برای افراد آرمانگرای افراطی فروت شروع شده است که با توبه و هدیه ای برای درمان همراه است. (برای مثال در Lourdes فرانسه). دیگر مراکز از خاکسترهای بعضی از آرامگاههای زیارتی فرسوده به وجود آمده است. یک دوستدار دید یک بنیانگذاری را داشت که از معجزه های جدید و نیز تقریبا از زیارت جدید آگاهی می داد. (برای مثال Aylesford در انگلستان). زیارتهای خیالی وهمی و نیز زیارتهای مراکز مقدس در دیگر بخشهای جهان مدرن فراوان است. (مثلا در ژاپن و در آرامگاه خاخام مقدس Huri of Beershera در اسرائیل)

انگیزه های مختلف مسیحیان از مسافرت به مکان های مقدس
در مسیحیت مسافرت به مکان های مقدس یا حرم ها به انگیزه های مختلفی صورت می گیرد. برای به کسب یاری ماوراء الطبیعی، سپاسگذاری یا توبه، به خاطر دعا و پرستش. اسناد نشان می دهد زیارت ها به اورشلیم از ابتدای قرن دوم شکل گرفت و حفاری های دهه 1940 در کلیسای سنت پتر در رم لوحه یادبودی از یک حواری به همراه تعداد بی شماری از کتیبه های تراش خورده از قرن دوم و سوم را آشکار کرد که شاهدی بر اعمال پرهیزکارانه بودند.

مکانهای مقدس مسیحیان

تقویم مذهبی رمی سال 354، 29 مکان مقدس را ذکر می کند که مومنین سالانه در آنها جمع می شدند. سفرنامه Etheria، یک راهبه زن، به سیستمی از راهنمایی ها و مکانها برای کسانی که محل های مقدس فلسطین را زیارت می کنند، تبدیل شد. در بریتانیا سنت (فرد مقدس) بد (متوفی 735)، یک تاریخ نویس کلیسا، دیدارها از مقبره های سنت ها در فاصله قرن 5 تا 8 را فهرست کرد. در قرون وسطی یک زائر سفر خود را با دعای خیر یک کشیش آغاز می کرد. جامه و لباس او بازشناخته می شد و در بازگشتش از سفر احیانا او روی کلاه خود نشانی از مکان مقدسی که زیارت کرده بود، نصب می کرد. در طول مسیر شاید او به مسافرخانه هایی می رسید که به طور ویژه برای زائران ساخته شده بودند. مقصد اصلی زائران در قرون وسطی سرزمین مقدس Santiago de Compostela در اسپانیا و در رم بود.
اما صدها نفر از زائران بیشتر به مکان های معروف تر شامل آرامگاه سنت فرانسیس (متوفی 1226) در اسیسی ایتالیا، آرامگاه سنت مارتین (متوفی 397 در تور فرانسه)، آرامگاه سنت بونیفاس (متوفی 754) در فلودای آلمان و آرامگاه سنت توماس بکت (متوفی 1170) در کانتربوری انگلستان و آرامگاه سنت پاتریک در دونپاتریک ایرلند رفت و آمد می کردند. همه مردان کلیسا همه زیارت ها را تأیید نکردند. بعضی در مورد افراط هشدار دادند و ارزش این رسم را مورد تردید قرار دادند در حالی که عده ای دیگر اعتبار آثار مقدس باستانی را مورد تردید قرار دادند. با وجود اینکه هنوز مراکز قرون وسطایی زائران وابسته به کلیسای رم را جذب می کنند، آرامگاه جدید التأسیس تر سنت فرانسیس خاویر (متوفی 1552) در گوای هند، آرامگاه شرود تورین (1578) در تورین ایتالیا، آرامگاه سنت آن د’بیپر (1658) در کانادا، آرامگاه سنت جین باپتیست ماری وینی (متوفی 1859) در Ars و آرامگاه سنت Thérèse de Lisieux (متوفی 1897) در لیسیکس، هر دو در فرانسه و مکان های وابسته به حضرت مریم (11280Guadalupe) در مکزیکو و لاسالت (1846) در لردس (1858) در فرانسه و (Fatima (1917 در پرتغال به طور پیوسته اهمیت بیشتری پیدا کرده اند. اعضای کیش ارتدوکس شرقی معمولا به زیارت صومعه های مجلل می روند تا از مردان مقدس یاری مادی و معنوی بطلبند.

نگرش طرفداران نهضت پروتستان به زیارت
نگرش طرفداران نهضت پروتستان در قرن 16 اصطلاحی را در اعتراف نامه آگسبورگ به وجود آورد که زیارت ها را به عنوان اعمالی بچه گانه و بی فایده به تصویر می کشید. اگر چه ممکن است پروتستان های امروزی بعضی مکان ها مثل قبر مارتین لوتر در ویتنبرگ یا بنای یادبود وسلی در اپورث لینکلن شایر را زیارت کنند ولی بعضی از زیارت ها نه به عنوان تکلیفی مسیحی و نه به عنوان اعمالی عبادی برای کسب مزایای معنوی در نظر گرفته نمی شوند و به این مکانه ها نیز به عنوان مکان های مقدسی که ممکن است در آنها معجزه رخ دهد، نگاه نمی شود.

Sources

Keywords