کتاب مجمع المسائل

این کتاب از دیگر آثار ارزشمند و گرانبهای آیت الله السید محمدرضا الموسوی الگلپایگانی می باشد. از دوران زعامت مرحوم آیة الله العظمی بروجردی، مسائل فقهی مورد ابتلای مردم، با عبارات ساده و روان در اختیار مقلدین قرار گرفته است. از آن دوران تا کنون، توضیح المسائل معیار و محور رسائل عملیه مراجع عالیقدر قرار گرفته است که نوعا مسائل جدید، و مسائل مستحدثه در داخل آن عناوین قرار می گیرد. مجمع المسائل، محتوی مسائل جدیده و مستحدثه در اغلب ابواب فقهی می باشد، و نوعا متضمن مسائلی است که به صورت استفتاء از محضر آن فقیه عصمت و طهارت (ع) در طول دوران زعامت و مرجعیت خواسته شده است، و از سوی ایشان پاسخ لازم و تفصیلی با شرح و بسط کافی داده شده است.کتاب فوق در 3 جلد، مشتمل بر آن نوع مسائلی است که کمتر در رساله های عملیه می توان آنها را به دست آورد.

معرفی اجمالی نویسنده
آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی، مرجع بزرگ تقلید شیعیان ایران، در 8 ذی القعده 1316 در روستا "گوگد" در یک فرسخی شهرستان گلپایگان متولد شد. پدرش سید محمدباقر گلپایگانی، مردی پرهیزگار و عالم عامل که به زهد و تقوی معروف بود. آیت الله گلپایگانی از همان دوران کودکی مقدمات علوم و سپس دروس حوزوی را نزد اساتید بزرگ فرا گرفت. استعداد قوی و خوش فهمی و نبوغ سرشاری در تحصیل علم و کسب معرفت داشت. قبل از 21 سالگی بود که در درس فقه و اصول مرحوم آیت الله حائری (مؤسس حوزه علمیه قم) شرکت می کرد و از شاگردان مبرز ایشان و پیوسته مورد توجه استادش بود. حدود 19 سال در درس ایشان حاضر بود. آیت الله حائری نیز نسبت به او، احترام خاصی داشتند و هر زمان که آقای گلپایگانی در درس استاد، ایراد و اشکال می کرد استاد (آیت الله حائری) نیز به آن ایرادات توجه کامل داشتند.
آیت الله گلپایگانی، بعد از گذراندن دوران تحصیل و رسیدن به مقامات علمی و معنوی، تدریس را شروع کرده و سپس سالهای متمادی که حدود 75 سال گفته شده، ادامه می دهد. بیشتر از 60 سال این تدریس، مربوط به تدریس دروس خارج فقه و اصول بود. وی در زمان آیت الله بروجردی، یکی از استوانه های بزرگ علمی حوزه قم بود و در همان زمان سه تا درس خارج تدریس می کرد.
این بزرگمرد عالم تشیع، در آذرماه 1372 شمسی برابر با 1414 هـ ق، در سن 98 سالگی در شهر قم دار فانی را وداع کرد و در صحن بزرگ قم، آیت الله صافی گلپایگانی بر ایشان نماز خواند و در کنار استادش (حائری) در حرم حضرت معصومه (س)، مدفون گشت.

Sources

Keywords